Altı sigma düzeyi ile verimsizliği “kalitesizlik maliyetleri” cinsinden karşılaştıran çalışmalardan birisi şunları söylüyor:

3 Sigma Kalitesizlik maliyeti Cironun %25′ i kadar
4 Sigma Kalitesizlik maliyeti Cironun %15′ i
5 Sigma Kalitesizlik maliyeti Cironun %10′ u
6 Sigma Kalitesizlik maliyeti Cironun %5.0′ i
7 Sigma Kalitesizlik maliyeti Cironun %2.5′ u

“Kalitesizlik maliyetini” basitçe “doğru işleri doğru yapmamanın toplam maliyeti” ya da çöpe giden para diye düşünebilirsiniz. Hep daha fazla ciro hedefi koyan, verimliliği, maliyetleri düşürmeyi (çay,kahve,kağıt,kürek,işten çıkarma, kalifiye olmayan eleman çalıştırmaktan bahsetmiyorum elbette), süreçleri iyileştirmeyi, iş yapış şekillerini sorgulamayan kurumlarda bu durumlara sıkça rastlanıyor.

Kurumlarda bu konudaki farkındalık kadar kurum çalışanlarının değişime inançları, teşvik edilmeleri, “böyle gelmiş böyle gider” düşüncesinin prim yapmaması da önem taşıyor.

Bu konuda bir kitap önermek istiyorum…

Alıntı : Kontrol edemediği çevreye ve olaylara sürekli olarak maruz kalan birey, bulunduğu durumu değiştirebileceğine dair inancını yitirmeye başlar. Öğrenilmiş Çaresizlik, söz konusu bireyin, olayları değiştirme gücü olduğu başka durumlarda bile pasif ve umutsuz kalmasını ifade eder.

Öğrenilmiş Çaresizlik Teorisi, 1960’lardan bu yana, uygunsuz pasiflik ve depresyon üzerine çok faydalı açıklamalarda bulunarak klinik psikolojide önemli bir yere sahip olmuştur. Bu kitap ise öğrenilmiş çaresizliği örgüt ve çalışma psikolojisi ışığı altında inceleyen ilk bilimsel kitaptır.

Akademik referans olma özelliğinin yanısıra, çalışma hayatında öğrenilmiş çaresizliğin nasıl oluştuğunu ve bu durumdan kurtulmanın yollarını anlatan, hem işveren hem de çalışanın yararlanabileceği bir kaynaktır.

Çalışma Hayatında Öğrenilmiş Çaresizlik

Wikipedia’daki şu paragraf son derece ilgi çekici

Differences between humans and animals

There are several aspects of human helplessness that have no counterpart among other animals. One of the most intriguing aspects is “vicarious learning (or modelling)”: that people can learn to be helpless through observing another person encountering uncontrollable events. However, studies with animals have shown that many species can learn through observation. Thus, this “difference” may not exist between humans and nonhumans.